Gençliğim geldi geçti hayata doyamadım
Onu bunu düşünüp kendime bakamadım
Çocuğumu unuttum ailemi kovaladım
Şimdi ben çekiyorum kimseye yaranamadım

Başımın ağrıları sanki bir gün dinecek
Bu gülmeyen yüzümü ilerde güldürecek
Beş altı ay diyorlar bunu kim beklyecek
Biliyorum sonunda umutlar tükenecek

İşte bu hale geldim bana kim ağlayacak
Çektüğim acıları şimdi kim anlayacak
Başımı feda ettim onlar keyif çatacak
Biliyorum sonunda yerim mezar olacak

Eşimden çocuğumda ailemi üstün tutdum
Onları düşünmekten kendimi hep unuttum
İşte bak çekiyorum gül misali kurudum
Ailemi düşünüp kendime ölüm sundum